Osoby pełniące rolę opiekunów rodzinnych – nie zawsze uświadomioną i niejednokrotnie niezwykle wyczerpującą – powinny uzyskiwać wsparcie z możliwie jak największej liczby źródeł: od innych członków rodziny, sąsiadów, przyjaciół czy znajomych, ale również – a nierzadko zwłaszcza – ze strony sektora rządowego, samorządowego i pozarządowego. (...) Nie mam zatem wątpliwości, że wspomniana Kampania bezwzględnie zasługuje na wsparcie ze strony jak największego grona, współpracujących ze sobą podmiotów. Treść całego Komentarza.

Inicjatywę podjętą przez Fundację Hospicyjną uważam za niezwykle cenną i trafioną w świetle zaprezentowanych wyników badań. To opiekunowie rodzinni stanowią największą rzeszę bezimiennych opiekunów i najbardziej troskliwą ‘instytucję’ opiekuńczą, którą trudno byłoby zastąpić opieką formalną. Otoczenie ich siecią wsparcia ze strony organizacji pozarządowych i publicznych jest nie do przecenienia. Treść całego Komentarza.

Każde działanie na rzecz opiekunów rodzinnych jest bardzo cenne. Może być to wolontariat, sąsiedzka pomoc albo akcja, która zwróci uwagę społeczną na opiekunów. Przykładem tego trzeciego jest kampania "Wspieram wspierających" na rzecz opiekunów osób z chorobami demencyjnymi, przeprowadzona przez studentów III roku Pracy Socjalnej z Wydziału Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Opiekun rodzinny - kim jest? Jakie spoczywają na nim obowiązki? Jak sprawowanie opieki wpływa na jego życie, codzienne funkcjonowanie? Ilu opiekunów rodzinnych chorych dorosłych i dzieci, osób starych, niesamodzielnych jest w Polsce? Jakiego potrzebują wsparcia? W jaki sposób na te potrzeby skutecznie odpowiedzieć? To kilka z wielu pytań, na które będziemy odpowiadać podczas kampanii, która w tej edycji przebiega pod hasłem: "Opiekun rodzinny-samotny bohater?". Jej celem jest zwrócenie uwagi społecznej na członków rodzin, którzy sprawują codzienną opiekę nad swoimi bliskimi w domach (czyli na opiekunów rodzinnych), na obciążenia, które się z tym wiążą oraz możliwości wsparcia – na poziomie indywidualnym, lokalnych społeczności oraz instytucjonalnym.

Doba ma 24 godziny i nic tego zmieni. A czasem przydałoby się kilka dodatkowych, by sprostać wszystkim zadaniom. I bohaterom artykułu, i z pewnością wielu innym osobom, które opiekują się swoimi bliskimi w domach. Jednak czy rzeczywiście chodzi tylko o czas? Może wystarczy dodatkowa para rąk, czyjeś zainteresowanie, pomoc, dająca wytchnienie... Zapraszamy do lektury artykułu Na trzy zmiany i bez przerw, który ukazał się w kwartalniku Hospicjum to też Życie (3/2016).

Jeśli chcesz podzielić się swoim doświadczeniem, napisz o nim tutaj.